เมื่อเอารายได้เป็นตัวตั้ง

การเอารายได้เป็นตัวตั้งหรือเอารายได้เป็นตัวชีวติ ดังที่ประเทศต่างๆ ทำกันที่ตีค่าผลิตภัณฑ์มวลรวม หรือผลิตผลของประเทศเป็นตัวเงิน  ประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศเล็กๆ แต่อาจมีผลิตภัณฑ์มวลรวมเท่าๆ กับประเทศไทยอันแสดงให้เห็นว่ารายได้ตัวหรัวผลเมืองก็มีค่าสูงตามไปด้วย ประชาชนก็มีรายได้สูงประชาชนในประเทศไทยแน่นอน  ตัวชีวัดที่ใช้รายได้ เมื่อมองในแง่ลบอาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้วิถีชีวิตดั้งเดิมต่อเปลี่ยนไป บ้างก็ทิ้งวิถีชีวิต ทิ้งที่ที่เคยทำกิน และที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดได้แก้การบุรุกที่ป่าไม้ ทำให้ป่าไม้ถูกทำลาย และเกิดมลภาวะสูงมากขึ้น  เพราะกว่าที่เราจะได้มาซึ่งรายได้ เราต้องเอาทรัพยากรไปแลกโดยละเลยหรือไม่คำนึงถึงผลกระทบที่จะตามมา

การใช้รายได้เป็นตัววัดอีกอย่างหนึ่งก็คือการมีวัตถุไว้ในครอบครอง ผู้ที่มีรายได้มากก็มีโอกาสที่จะมีทรัพสมบัติมากกว่า และที่เป็นอันตรายหากคิดไปถึงว่าการมีรายได้สูงแล้วจะมีศักดิ์ศรีความเป็นคนมากกว่า ทำให้คนมุ่งที่จะสะสมทรัพสมบัติ บางครั้งก็ไม่ได้คำนึงถึงการได้มาว่ามีความถูกต้องเพียงไร การมุ่งพัฒนาคนให้มีความรู้ความสามาถ ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี รายได้อาจไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด แต่เป็นปัจจัยในการดำรงอยู่ตามอัตภาพตามมาตรฐาน เพราะคนที่มีความรู้ก็จะสามารถหาทรัพย์ได้อย่างสุจริต ไม่กอบโกยสะสมทรัพย์ขณะที่ผู้อื่นโดยรอบข้างยังเดือดร้อนขาดแคลนอยู่อีกมาก 

ทรัพสมบัติทุกอย่างเป็นของนอกกายมีแต่เสื่อมสลายใช้หมดไป แต่ความรู้ยิ่งจ่ายยิ่งไม่หมดและสร้างความมั่นคงแห่งชีวิต แต่เงินเมื่อยิ่งจ่ายยิ่งหมด